مضامین اجتماعی و سیاسی در دیوان عبدالرحیم محمود

عبدالرحیم محمود شاعر فلسطینی به سال 1913 در روستای عنبتا از توابع طولکرم فلسطین به دنیا آمد و در جنگ الشجره در 13 ژوئن سال 1948در سن 35 سالگی به شهادت رسیده و به شاعر شهید ملقب گشت. عبدالرحیم محمود یکی از سه شاعر کلاسیک است که قبل از سال 1948 در فلسطین انتخاب شده بود، او با برافروخته شدن شعله های انقلاب در سال 1936 تعلیم را رها کرده و به صف مبارزان پیوست. همواره به سرودن اشعار حماسی می پرداخت و ملت را به جهاد برای احقاق حقشان دعوت می کرد. جهادش، تطبیق عملی با کلماتش بود و کلماتش، تعبیری صادقانه از عقایدش می باشد. شاعرتا زمان شهادتش از فعالان عرصه سیاست، اجتماع و شعر بود. او شاعری وطنی است و شعرش نمونه ای از ملی گرایی و جهاد صادقانه است. از ویژگی های شعر او قوت عاطفه، وضوح و روانی و فخامت لغوی است. آگاهی عمیقی به لغت موروثی داشت. قصایدی دارد که در آن به موضوعات اجتماعی و انسانی می پردازد. در بیشتر مسائل سیاسی عصرش به شعر و سخن پردازی پرداخته است. در دفاع از طبقات فقیر جامعه، کارگران و کشاورزان شعر سرود. مهمترین اثر شعری خویش را هنگامی که شاهزاده ی سعودی امیر سعود بن فیصل به زیارت از فلسطین می پرداخت در حضور او سرود و از وضع موجود و سکوت حاکمان عرب انتقاد نمود. از شعرهای او که مربوط به مسایل سیاسی وقت می باشد می توان به قصیده ای اشاره کرد که در خصوص پیمان بالفور سروده است. این پژوهش در صدد آن است که به بررسی و تحلیل مضامین اجتماعی و سیاسی اشعار شاعر و تطبیق آنها با مسائل سیاسی و اجتماعی عصر او بپردازد.